Jubileusz Kol. Kazimierza Terelaka i wykład pt. Meandry dekarbonizacji w Kędzierzynie-Koźlu
22 lutego br. w siedzibie oddziału w COI w Kędzierzynie, odbył się wcześniej anonsowany odczyt pt. „Meandry dekarbonizacji”. Na początku spotkania kolega Teodor Bek odczytał list gratulacyjny z okazji jubileuszu od Prezesa ZG SITPChem, adresowany do naszego Prezesa, kolegi Kazimierza Terelaka. W liście tym Prezes ZG SITPChem napisał m. in. Bardzo serdecznie gratulujemy wspaniałego dorobku inżynierskiego w polskiej chemii, w ICSO „Blachownia”, i autorskiego w czasopismach naukowo-technicznych, a nade wszystko – dorobku Stowarzyszeniowego – w Kędzierzyńskim Oddziale SITPChem. Cała zawodowa działalność Kolegi złożyła się na znakomite osiągnięcia uhonorowane najwyższym wyróżnieniem SITPChem – Medalem im. Prof. Wojciecha Świętosławskiego. Natomiast pasja i wieloletnia aktywność społeczna w środowisku inżynierskim uwieńczona została godnością Członka Honorowego SITPChem i funkcją Prezesa Zarządu Oddziału. Mając za sobą tak wielkie dokonania i mnóstwo Przyjaciół, Jubileusz 80. urodzin jest świętem radości, uśmiechu, świadomości spełnienia i satysfakcji. Gratulacje!
Teodor Bek wręcza list gratulacyjny kol. Kazimierzowi Terelakowi
Wracając do prezentacji. Jej autorem jest nasz kolega, Krzysztof Zuzański. Jest on też autorem drugiej części, która będzie prezentowana prawdopodobnie w kwietniu. Temat polityki klimatycznej UE jest tak pojemny, że nie mieści się w jednej prezentacji. Docelową tematyką będą technologie produkcji oparte na wodorze pochodzącym ze źródeł odnawialnych. Obecnie wodór pochodzi ze źródeł kopalnych, a te, jak wiadomo, są sukcesywnie ograniczane w UE, jako wysokoemisyjne. Jednak o samych technologiach wodorowych mowa będzie na kolejnym spotkaniu. Obecnie kolega Zuzański wprowadził nas w zasady polityki klimatycznej UE (tzw. FIT for 55), jej mechanizmu finansowania z handlem emisjami na czele (ETS) i płynącymi stąd ograniczeniami i zagrożeniami dla branży chemicznej, szczególnie nawozowej. Już teraz odczuwamy dotkliwie spadek konkurencyjności wobec dostawców spoza UE, którzy nie ponoszą kosztów ograniczania oddziaływania na środowisko, ani kosztów bezpieczeństwa użytkowania (w UE obowiązuje tzw. dyrektywa REACH). Polityka klimatyczna w UE zakłada ograniczenie emisji gazów cieplarnianych o con. 55% do 2030r. Do tego czasu 40% użytkowanej energii ma pochodzić z OZE. Dla przemysłu nawozowego zagrożenie stanowi warunek, że 42% wodoru stosowanego ma pochodzić w tym samym limicie czasowym z OZE, a aż 60% zielonego wodoru ma być stosowane już do 2035r. To technologicznie niewyobrażalne. Jeśli KE nie wycofa się z tego warunku, możemy pożegnać się z krajową produkcją nawozów, dotyczy to zresztą większości krajów, nie tylko nas. Czeka nas znaczne zwiększenie nakładów inwestycyjnych na zieloną energię w całej gospodarce, a jedynym narzędziem, jakie ma wspierać konkurencyjność przemysłu UE wobec tzw. krajów trzecich ma być graniczny podatek węglowy, tzw. CBAM. To stanowczo za mało. Obawiamy się, że klimatyczne ambicje UE, która nie jest zresztą największym emitentem CO2, prowadzą do spadku konkurencyjności regionu, o ile inne regiony nie podejmą proporcjonalnych działań, a na to się nie zanosi. Ani USA, Chiny, Indie czy Rosja, nie planują działań zakrojonych na tak szeroką skalę, a Indie wręcz zwiększają. Trudno powiedzieć, do czego to prowadzi, na razie trzeba monitorować plany UE i tłumaczyć urzędnikom w Brukseli, naszym ministrom, europarlamentarzystom, jakie są ryzyka dla unijnej gospodarki z wdrażania zbyt ambitnych
i restrykcyjnych planów. Takie działania nazywamy Public Affairs i są w sposób metodyczny i uregulowany prowadzone np. w Grupie Azoty.
(inf.SITPChem oraz Izabela Turza, SITPChem O/Kędzierzyn-Koźle, 25.02.2024)
